လမ်းမပေါ်မှာ ကလေးမလေးတစ်ယောက်ဟာ ခေါင်းပေါ်မှာ ရေပုံးကြီးတစ်လုံးကို သယ်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း သွားနေပါတယ်။ သူဟာ လူစည်ကားတဲ့ လမ်းမကြီးပေါ်မှာ အေးအေးဆေးဆေး သွားနေပြီး သူရည်မှန်းထားတဲ့ ခရီးပန်းတိုင်ကိုသာ အာရုံစိုက်နေပါတယ်။
လူတွေက သူ ဘာကြောင့် ဒီလောက် ဖြည်းဖြည်းသွားနေရတာလဲဆိုတာ အံ့အားသင့်နေကြတယ်။ သူ့ရဲ့ နောက်က လူတွေက မြန်မြန်လျှောက်ပြီး သူ့ကို ကျော်သွားကြတယ်။ ချောင်းကနေ ရေပုံးတွေနဲ့ ပြန်လာတဲ့ ကလေးတွေကလည်း သူ့ကို ကျော်သွားကြတယ်။ တချို့ကလေးတွေက သူ့ကို ဖြည်းတယ်ဆိုပြီး လှောင်ပြောင်ကြတယ်။ တစ်ယောက်က ပြောတယ်။
"အိမ်ကို ဘယ်တော့ ရောက်မလဲ မင်းက အရမ်းနှေးတယ်။ ငြိမ်နေတာပဲ။"
ဒါပေမယ့် ကလေးမလေးက သူတို့ပြောတာကို ဂရုမစိုက်ဘဲ အေးအေးဆေးဆေး လျှောက်နေတယ်။ ခဏအကြာမှာ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်က သူ့ကို တွေ့ပြီး စနောက်ကြတယ်။
"မင်းအမေက မင်းကို အလုပ်ကြိုးစားဖို့ သင်မပေးဘူးလား?
ရေပုံးသေးသေးလေးတစ်လုံးကို သယ်ရတာ ဒီလောက်နှေးရသလား။ တခြားကလေးတွေလို မြန်မြန်လျှောက်လို့ မရဘူးလား?
တချို့ကလေးတွေက မင်းထက် ပိုလေးတဲ့ ရေပုံးတွေကို သယ်နေကြတာပဲ။ မင်းက အရမ်းနှေးတယ်။"
ဒါကို ကြားပြီးတဲ့အခါ ကလေးမလေးက ဘာမှမပြောဘဲ ဆက်လျှောက်နေတယ်။ ဒါပေမယ့် သိပ်မဝေးသေးခင်မှာ လူကြီးတစ်ယောက်က သူ့ကို ရပ်ပြီး ပြောတယ်၊
"ဟေး၊ မြန်မြန်လျှောက်ပါ။ တခြားကလေးတွေထက် နောက်မကျနဲ့။ မင်းတို့ သယ်နေတဲ့ ရေပုံးတွေက အတူတူပဲ။ သူတို့နဲ့ ယှဉ်ပြီး အိမ်ကို သူတို့ထက် စောစောရောက်အောင် လုပ်ပါ။ မြန်မြန်လျှောက်ပါ။"
ကလေးမလေးက လူကြီးကို ပြုံးပြပြီး ဘာမှမပြောဘဲ ဆက်လျှောက်နေတယ်။ လူကြီးက ခဏရပ်ပြီး ဒီကလေးမလေးရဲ့ အပြုအမူကို အံ့အားသင့်နေတယ်။ သူလမ်းလျှောက်နေစဉ်မှာ လူတွေက သူ့ကို အော်ပြောနေကြတယ်၊
"ပြေး၊ ပြေး၊ ပြေး! တခြားကလေးတွေက မင်းထက် အများကြီး ရှေ့ရောက်နေပြီ။ သူတို့ကို နောက်မကျနဲ့။ မြန်မြန်လျှောက်ပါ။"
ဒါပေမယ့် လူတွေ ဘာပြောပြော ကလေးမလေးက ဘာမှဂရုမစိုက်ဘဲ ဆက်လျှောက်နေတယ်။ ရုတ်တရက်ပဲ အဘွားအိုတစ်ယောက်က သူမဆီ ချဉ်းကပ်လာပြီး အေးအေးဆေးဆေး မေးတယ်၊
"ကလေးရေ၊ မင်းဘာကြောင့် ဒီလောက် ဖြည်းဖြည်းသွားနေရတာလဲ? မင်းသယ်နေတဲ့ ရေပုံးက အရမ်းလေးလို့လား? တခြားကလေးတွေက မင်းထက် အများကြီး ရှေ့ရောက်နေပြီ..."
ကလေးမလေးက ခဏရပ်ပြီး ပြုံးပြလိုက်ကာ အေးအေးဆေးဆေး ပြောလိုက်တယ်၊
"ကျွန်မ ခေါင်းပေါ်မှာ သယ်နေတာက ရေမဟုတ်ပါဘူး။ ကြက်ဥတွေပါ။ ကြက်ဥတွေကို သယ်နေရတာပါ။ ရေသယ်နေတဲ့ ကလေးတွေလို မြန်မြန်လျှောက်လို့ မရဘူး။ လမ်းက မကောင်းဘူး။ သူတို့ကျရင် ရေတွေ ယိုထွက်သွားမှာပဲ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မကျရင် ကြက်ဥတွေ ကွဲသွားမယ်။ ကြက်ဥတစ်ပုံက ရေပုံးတစ်လုံးထက် တန်ဖိုးရှိတယ်။ ကျွန်မက သူတို့နဲ့ မယှဉ်နိုင်ဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျွန်မတို့ သယ်နေတဲ့ ဝန်က မတူဘူး။ ဘဝဆိုတာလည်း ဒီလိုပါပဲ။ တစ်ခါတစ်လေမှာ လမ်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်ရတာပါ။ အနိုင်ယူဖို့ ကစားနေတာထက် မရှုံးအောင် ကစားနေတာပါ။ ကြက်ဥတွေ အကုန်လုံးနဲ့ အိမ်ကို ရောက်ရင် ကျွန်မ ကျေနပ်ပါတယ်။ တခြားကလေးတွေ ဘယ်လောက်ရှေ့ရောက်နေလဲ ကျွန်မ ဂရုမစိုက်ဘူး။"
**သင်ခန်းစာ**
ဘယ်သူနဲ့မှ မယှဉ်ပါနဲ့။ ကိုယ့်ခရီးကို အာရုံစိုက်ပြီး ဆက်လျှောက်သွားပါ။ ကိုယ်သယ်ထားတဲ့ ဝန်က တခြားသူတွေနဲ့ မတူပါဘူး။
မူရင်းရေးသားသူကို Credit ပေးပါတယ်။
0 Comments:
Post a Comment